Phantasmagoria in het Louis Couperus Museum

Iris is een jonge kunstenaar. Ze werkt met installaties en creëert ervaringen in openbare ruimtes. De ‘Phantasmagoria’ van Iris bevat beelden – echt en als in een droom – over Indonesisch erfgoed en Den Haag. Haar grootvader groeide op in Nederlands-Indië en in zijn nalatenschap vond ze foto’s en andere documenten die ze gebruikte voor een intrigerende installatie die op verschillende transparante schermen werd geprojecteerd. De installatie bevat beelden van toen en nu, uit heden en verleden, uit Den Haag en uit Nederlands-Indië, met bijpassende muziek en commentaar. De kijker kan er doorheen lopen alsof hij in een droom zit.

Couperus gebruikt de term ‘fantasmagorie’ in een beschrijving van de zonsondergangen aan de Côte d’Azur die hij meemaakte in de tijd dat hij daar woonde (1900-1910):
“De ochtend op de Promenade is nog niet interessant, zodat ik’ s ochtends liever thuis blijf tussen mijn werk en mijn boeken, de zonsondergangen, om zes uur, achter de kust van Antibes zijn alledaagse glorie en fantasmagorieën , wat ik zelden mis. Er is niemand op de Promenade. Het is eenzaamheid in de schemering, en alleen mijn dromen lopen lichtjes met me mee. de eerste noordenwind blaast me frisch in het gezicht, en de zee is donker en bedreigend en bijna schijnt de zee van Scheveningen. Maar achter Antibes zijn, boven de dreigende donkere zee, de vreemde feërieen, de fata-morgana’s van magische landen, de mauve luchtmeren, waarin de gouden eilanden drijven en hun prachtige kapen doorboren. gouden eilanden geslagen vluchten van fenixvogels, met uitgespreide, amethistachtige vleugels … En er zijn alleen de fenixvogels, de gouden wondereilanden, de lila hemellichamen en de donkere mediterrane golven, die met een laaiend strakke steigerende schuimdekens., Poseidonic Steeds … er zijn, in de vallende nacht, alleen die allemaal … er zijn mensen om me heen … alleen mijn luchtige dromen … en het is zo mooi, zo mooi, zo mooi … Als het maar hier is in oktober, wanneer het is nooit meer, later, tijdens de saison … “

Uit: ‘Incognito in Nice’, The Swallows were not ironed …, p. 117