Phantasmagoria

“Phantasmagoria (făn-tăzˌmə-gôrē-ə, -gōr-) is een opeenvolging van echte of denkbeeldige beelden, zoals die in een droom worden gezien: constant veranderende scènes die zijn samengesteld uit willekeurige elementen. ”
In dit geval over het Indonesische erfgoed en Den Haag. In het Nederlands zeggen we Indië, dit is de helft van de oorspronkelijke naam van voormalig Nederlands-Indië. Dit verwijst al naar een politiek zwaar tijdsbestek in de koloniale tijd. Het was een bewogen tijd met veel verschillende perspectieven op wat er gebeurde, zowel politiek als in het persoonlijke leven van de bevolking. Dit zorgt ervoor dat bijna alle informatie om deze periode te beschrijven is geschreven vanuit iemands perspectief in plaats van pure feitelijke informatie. Toch leven we in harmonie samen. Er zijn veel verborgen verbanden en hints die sporen van Indonesië onthullen in het dagelijkse leven van Den Haag, in de vormen of architectonische monumenten en in de vele winkels die representatief zijn voor de eetcultuur (toko’s), maar ook de persoonlijke voorwerpen en foto’s die daarvan zijn overgebleven. Soms zijn de Indonesische sporen prachtig verweven met de cultuur van Den Haag, soms lijkt het erop dat ze helemaal niet mengen. En iedereen benadert deze sporen vanuit zijn / haar eigen perspectief. Maar deze versleten herinneringen zijn het enige dat overblijft van een generatie die bijna uitgestorven is, de herinneringen en verhalen zullen vervagen en versmelten met die van de nieuwe generatie. Daarom is hier deze Phantasmagoria ontstaan, een ontmoeting van alle perspectieven.

In dit Historisch Informatiepunt (HIP, waar de installatie staat) is het Indische Familie Archief (SIFA) gevestigd. Ze zetten een archief- en informatiecentrum op dat genealogische, biografische en iconografische gegevens over Europese en Indo-Europese families uit voormalig Nederlands Indonesië verzamelt en beheert. Allemaal zonder oordeel.
Ik neem je mee in de verborgen Indonesische wereld van de stad Den Haag. Het erfgoed dat niet altijd zichtbaar is in oriëntatiepunten, architectuur, cultuur en de persoonlijke erfenis om je heen herkennen. Word visueel getriggerd door de informatie die voor u relevant is en vind uw perspectief. Een gespreksaanzet met het collectieve geheugen van de stad Den Haag met haar Indonesische erfgoed.
Deze installatie is een brug, een gespreksaanzet met verschillende vormen van erfgoed. Het biedt een context voor de feitelijke informatie en objecten die kunnen worden opgevraagd voor inzage op de IFA. Omdat de nieuwe generatie informatie kan zoeken, maar de feitelijke informatie geen context heeft omdat ze het zelf niet hebben meegemaakt.
De beelden bieden geen narratief perspectief (zoals bij een film), maar sfeerfragmenten die het zoeken naar persoonlijke relevante informatie stimuleren. Het speelt zich af in herkenbare delen van de Indonesisch-Haagse elementen, maar toont ook de minder bekende elementen. Wanneer je de stad weer inloopt en bepaalde elementen weer ziet, begint dit project te leven, het is in wezen een motivator om verder te zoeken, naar meer persoonlijke en feitelijke informatie die op de IFA opgevraagd kan worden.

De Indonesische cultuur wordt vaak gezien als de best geïntegreerde gemeenschap in de Nederlandse samenleving. Toch is er veel verzwegen of nooit besproken over de oude koloniale fusie in Nederland. Veel mensen hebben een oppervlakkig idee, maar kennen de details niet. Algemene sociale informatie kan met elkaar worden gedeeld, waardoor er voor beide partijen meer begrip ontstaat.
Het HIP is nu al de brug tussen historische archieven en het publiek. Maar is vrijwel onbekend, onpersoonlijk en daardoor onbereikbaar. Jong publiek aanspreken en bewust maken van de geschiedenis van de stad die soms niet herkenbaar of zichtbaar is in de stad zelf. Om de informatie voor elk individu herkenbaarder te maken zonder een perspectief te forceren. De Phantasmagoria is een informeel en licht medium om je in rond te verwonderen. Een sfeervolle manier om in contact te komen met de geschiedenis en hopelijk nieuwsgierigheid op te wekken. Omdat het zelf ontdekken van meer persoonlijke informatie veel bevredigender is dan het op een bord presenteren.